Witaj na naszym blogu! Naszym, czyli blogu Rodziny z Psem.
Rodzina składa się z Męża, Żony (to ja), Syna (lat 11) i Psa, czyli owczarkowatego średniej wielkości kundla imieniem Aleks, który uważnie Ci się przygląda z ekranu.
Aleks od samego początku jest karmiony surowym mięsem, czyli zgodnie z dietą BARF. Mamy za sobą parę ciekawych doświadczeń, a przed sobą pewnie też sporo i właśnie o tym jest ten blog.
Zapraszamy.
BARF (ang. Biologically Appropriate Raw Food) – Biologicznie Odpowiednie Surowe Jedzenie. Dieta BARF to powrót do korzeni, do tego co naturalne i zdrowe, w karmieniu naszych domowych futrzaków: psów, kotów czy fretek. To nie jest marka suchej karmy czy puszek. To sposób karmienia naturalnymi składnikami: surowym mięsem, kośćmi, podrobami i warzywami.
Korzyści są niezliczone: zdrowie, energia, witalność, odporność, piękna sierść, zdrowe zęby i oddech, koniec z alergiami (czasem też ludzkimi), zdrowa skóra, smukła, umięśniona sylwetka, zdrowe stawy i (na koniec) końcowy efekt trawienia – już nie zabija wszystkich much w okolicy i jest go mniej 😀
Spróbuj – nie będziesz żałować.
Nieuchronnie zbliżamy się do momentu, kiedy Aleksowi trzeba zrobić badania kontrolne. Już się boję, bo zdążył znielubić weterynarza. Ciężkie ząbkowanie, zastrzyki przeciwbólowe, czipowanie i pierwsze pobieranie krwi Aleks wspomina zdecydowanie źle. No ale mus to mus. Żeby mieć pewność, że dieta jest dobrze zbilansowana i odpowiada potrzebom psa trzeba zrobić badania. Jakie badania zrobić psu …
Karmienie szczeniaka surowym mięsem, zgodnie z dietą BARF, jest często traktowane jak jazda bez trzymanki. Wydaje mi się, że odrobinę na wyrost. Jednym z trudniejszych zagadnień jest odpowiedź na pytanie „Ile powinien jeść szczeniak?” Na fejsbukowych Barfnych Korepetycjach możemy znaleźć taką odpowiedź: „U szczeniaka rasowego – czyli takiego, który wiemy ile mniej więcej będzie ważył, …
Uwaga, to będzie długi post. Kiedy miałam 8 lat dostałam swojego pierwszego najlepszego przyjaciela – szczeniaka owczarka niemieckiego. Był dla mnie… Gdybym chciała opisać, jak bardzo byłam do niego przywiązana, ile razem robiliśmy, kim dla mnie był, wyszło by z tego grube tomiszcze. Jeden tylko szczegół jest tu istotny dla dalszej opowieści: pies był karmiony …
